اختلال دوقطبي در كودكان مي تواند خطرناك باشد. نشانه ها و درمان اين بيماري در كودكان چگونه است؟
اختلال دوقطبي در كودكانبله، كودكان نيز ممكن است از اختلال دوقطبي رنج ببرند.
اگر چه اين اختلال بيشتر در دوران كودكي يا نوجواني تشخيص داده مي شود.
كودكان هر سن ممكن است تحت تأثير قرار گيرند.
در اين مقاله، ما مي خواهيم درباره اختلال دوقطبي در كودكان و راه هايي براي كمك به كودك با آن صحبت كنيم.

خطر كودكان داراي اختلال دو قطبي زياد استاختلال دو قطبي در كودكاناختلال دوقطبي در كودكان مانند بزرگسالان با افسردگي شديد با تغيير حالت رفتاري بيش فعالي يا مانيا همراه است.
تشخيص اين اختلال در كودكان يك مسئله پيچيده است.
بعضي از كارشناسان معتقدند كه اختلال در كودكان كم است و اغراق آميز است، بعضي معتقدند كه در برابر آن است.
تا كنون، كارشناسان قادر به ارائه دقيق در مورد شيوع اين اختلال در كودكان نيستند.
تغييرات هيجاني و رفتارهاي سوء ظن براي هر كودك و نوجوان طبيعي هستند.
اغلب اين علائم هيچ بيماري يا مشكل روانپزشكي را كه نياز به درمان دارد مشخص نمي كند.
هر كودك ممكن است احساس خستگي، رنج، نگراني، خشم، بيش فعالي يا فعاليت بيش از حد داشته باشد كه در دوره هاي مختلف شايع هستند، اما اگر اين علائم در كودك شما شديد تر باشد، آن را پايدار مي كند و باعث مشكلات جدي مي شود.
اين اختلال در كودكان بين شش تا هجده ساله، همچنين ممكن است يك اختلال خلقي مخرب ايجاد كند.
اين اختلال همراه با يك خشم شديد و تكراري است كه با تعريف مشترك اختلال دوقطبي سازگار نيست.
كليد اين است كه سريعا نتيجه نگيريم.
اگر فرزند شما با اختلال دوقطبي تشخيص داده شود، قبل از شروع هر گونه درمان بايد مشورت كنيد.
شما بايد مراقب فرزندتان باشيد و با اطمينان او را درمان نماييد.
علائم اختلال دوقطبي در كودكانبرخي نشانه هاي اختلال دوقطبي در كودكان و نوجوانان عبارتند از:
تغيير در رفتار و عادات كه متفاوت از تغيير رفتارهاي معمول و دوره اي كودك است.عدم فعاليت، عصبي بودن، تهاجمي بودن و بر خلاف هنجارهاي اجتماعي بودن؛رفتارهاي شديد و مخاطره آميز كه با شخصيت او منطبق نيست، مانند مصرف مواد مخدربي خوابي يا كاهش قابل توجهي در نياز به خواب؛درد معده و افسردگي در بيشتر روزها و تقريبا هر روز؛خودپنداره و اغراق در مورد توانايي هاي فردي؛فكر خودكشي و رفتارهاي آن در كودكان و نوجوانان بزرگتر.علائم اختلال دوقطبي در كودكان در دوره هاي متناوب و متمايز مشهود است؛ بين اين دوره ها، رفتار كودك به حالت عادي و طبيعي باز مي گردد.تشخيص اختلال دوقطبي در كودكانتشخيص اختلال دوقطبي در كودكان دشوار است چرا كه بسياري از علائم آن مشابه بيش فعالي است،.
اختلالات رفتاري رفتارهايي است كه حقوق اساسي ديگران و هنجارهاي اجتماعي مناسب را نقض مي كند و حتي رفتارهاي معمول كودكي نيز دشوار مي شود.
يك مشكل عمده اين است كه داروهايي كه براي درمان بيش فعالي تجويز مي شوند معمولا توسط مانيا در كودكان مبتلا به اختلال دوقطبي ايجاد مي شود.
شيدايي در كودكان مضرتر از بزرگسالان است؛ روان درماني، ديدن يا شنيدن چيزهاي غير واقعي در شيدايي كودكان اغلب مشاهده مي شود.

كودكان مبتلا به افسردگي بيشتر درباره علائم فيزيكي افسردگي، مانند درد و تكان دادن، شكايت دارند.
يكي از معايب اصلي اين اختلال در كودكان اين است كه دوره هاي تغيير رفتار در كودكان مبتلا به اين اختلال بسيار سريعتر از بزرگسالان است.
در حالي كه دوره هاي شيدايي و افسردگي در بزرگسالان، هفته ها، ماه ها و حتي سال ها، تغييرات كودكان ممكن است روزانه رخ دهد.
چگونه براي كمك به يك كودك مبتلا به اختلال دو قطبي عمل كنيم؟اگر فرزند شما اختلال دوقطبي دارد، راه هاي زيادي براي كمك به او وجود دارد.
بياييد برخي از اين روش ها را معرفي كنيم.
در مورد زمان مصرف داروها دقت كنيدشما بايد فرزند خود را براي دريافت دارو مورد نياز براي درمان اين اختلال تشويق كنيد.
از يادآوري، يادداشت يا هر چيز ديگري كه به ياد داشته باشيد هنگام مصرف داروها استفاده كنيد.
اگر فرزند شما بايد در زمان مدرسه دارو مصرف كند، با مقامات مدرسه و يك متخصص بهداشت حرفه صحبت كنيد.

منبع:كانون مشاوران ايران-اختلال دوقطبي در كودكان

آيا در مورد اختلالات خوردن(Eating disorders) در نوجوان خود نگران هستيد؟ اختلالات خوردن، از جمله بي اشتهايي عصبي در نوجوانان، پرخوري عصبي و اختلال پرخوري اختلالات رواني هستند كه شامل اختلالات شديد در رفتار غذا خوردن مي باشند.
نوجوان مبتلا به بي اشتهايي از ماندن در وزن طبيعي بدن خودداري مي كند. فرد مبتلا به پرخوري عصبي، دوره‌هاي مكرر پرخوري و به دنبال آن رفتارهاي اجباري مانند استفراغ يا استفاده از ملين‌ها براي دفع غذا از بدن دارد. پرخوري با پرخوري كنترل نشده مشخص مي شود.
در اين مقاله مي توانيد با موارد مرتبط با اختلالات خوردن، پيامدهاي اختلالات خوردن و بهترين استراتژي ها براي پيشگيري و درمان آن آشنا شويد.
اختلالات خوردن در نوجواناناختلالات غذا خوردن مي تواند تاثيري مخرب در نوجوانان بگذارد، مخصوصا دخترها بيش تر تحت تاثير اختلالات خوردن قرار مي گيرند.
براي كمك به شما در حمايت از كودك، علت هاي احتمالي اختلال خوردن را در كودك خود بشناسيد و ياد بگيريد كه چگونه با دختر يا پسر خود در مورد عادات غذايي سالم صحبت كنيد.
بي اشتهايي عصبي از هر ۱۰۰ زن يك نفر را مبتلا مي كند. نوجوانان مبتلا به بي اشتهايي از افزايش وزن مي ترسند و حداقل ۱۵ درصد كمتر از وزن ايده آل خود هستند. آن ها بر اين باورند كه معيار اصلي ارزش تصوير بدني آن هاست .
كارشناسان معتقدند بسياري از دختران آمريكايي مبتلا به بوليميا (bulimia nervosa) نوعي پرخوري عصبي هستند و اين مشكل را مخفي نگه مي دارند. پرخوري عصبي اغلب در اواخر نوجواني و اوايل بزرگسالي شروع مي شود. افراد مبتلا به بوليميا چرخه هايي از خوردن مقادير زيادي غذا را پشت سر مي گذارند و به دنبال آن استفراغ، استفاده از ملين ها يا ديورتيك ها يا ساعت ها ورزش براي از بين بردن آن انجام مي دهند.
نشانه هاي اختلالات خوردن در نوجوانانفكر مداوم به وزن، غذا، كالري، كربوهيدرات، گرم چربي و رژيم غذاييامتناع از خوردن برخي غذاهابه نظر مي رسد از غذا خوردن در اطراف ديگران ناراحت است.حذف وعده هاي غذايي يا مصرف وعده هاي غذايي در وعده هاي منظمكناره گيري از دوستان و فعاليت هاي معموليرژيم مكررنگراني شديد در مورد اندازه و شكل بدنبررسي مكرر در آينه براي نقص هاي ظاهرينوسانات خلقي شديدچرا نوجوانان دچار اختلالات خوردن مي شوند؟اختلالات خوردن وضعيت هاي جدي هستند مرتبط با شرايط پايداري از خوردن فرد كه تاثيرات منفي بر سلامتي و خلق فرد داشته و كاركرد او را در حوزه هاي مهم زندگي تحت تاثير قرار مي دهد.
شايع ترين اختلالات خوردن عبارتند از آنوركسيا يا بي اشتهايي رواني، پرخوري عصبي يا بوليميا، و اختلال بينگه يا پرخوري افراطي.
علت دقيق اختلالات خوردن ناشناخته است.

اختلالات خوردن در نوجوانانبا اين وجود برخي عوامل ممكن است نوجوان را در معرض خطر قرار دهند از جمله:
فشار اجتماعيفرهنگ عامه گرايش به تاكيد بر لاغر بودن دارد.
به همين دليل با مشاهده مدل هاي تبليغاتي، نوجوانان حتي با يك وزن طبيعي نيز ممكن است تصور كنند كه چاق هستند و بدن خود را چاق ادراك كنند.
اين مسئله منجر به وسواس با موضوع كاهش وزن و رژيم گرفتن مي شود.
فعاليت هاي مورد علاقهبرخي فعاليت ها كه به لاغري ارزش مي دهند ريسك اختلالات خوردن را افزايش مي دهند، مانند مدلينگ لباس، يا ورزش هاي حرفه اي
عوامل فرديفاكتورهاي ژنتيكي يا زيستي ممكن است برخي نوجوانان را بيش از بقيه مستعد اختلالات خوردن سازند.
صفات شخصيت از جمله كمال گرايي، اضطراب نوجوان يا سخت گيري نيز ممكن است نقش مهمي داشته باشند.

پيامدهاي اوليه اختلالات خوردن در نوجواناننشانه ها و علائم اختلالات خوردن بر اساس نوع اختلال متفاوت هستند.
نسبت به الگوهاي خوردن و باورهايي كه ممكن است نشان از رفتار ناسالم داشته باشند هوشيار باشيد، هم چنين فشار همسالان كه مي تواند راه انداز اختلالات خوردن باشد.
برخي علائم هشدار دهنده در مورد اختلالات خوردن عبارتند از:
پس زدن وعده هاي غذايي، بهانه تراشي براي خوردن يا خوردن در خفاتمركز بيش از حد روي غذا خوردننگراني مداوم و شكايت در مورد چاق شدن و اضافه وزنوارسي مداوم در آيينه براي يافتن نقصي خاصاستفاده مداوم از ملين ها و قرص هاي تهوع آورورزش شديدهمواره بعد از وعده هاي غذايي يا در طول آنها به توالت مي رود.بيش از حد طبيعي غذا يا تنقلات مي خوردبعد از عادات خوردن ابراز ناراحتي، تنفر و يا گناه مي كند.

منبع:كانون مشاوران ايران-اختلالات خوردن در نوجوانان

آموزش همدلي به كودكان امر بسيار مهمي مي باشد. همدلي توانايي درك، احساس يا به اشتراك گذاشتن احساسات ديگران است. همدلي يك واكنش عاطفي به آنچه كه شخص ديگري احساس مي كند يا انتظار مي رود آن را احساس كند.
همدلي چيست؟بسياري از افراد همدلي و همدردي را با هم اشتباه مي گيرند اما آن ها دو ارزش مجزا مي باشند. همدلي تنها توانايي درك احساسات فردي نيست، بزهكاران اغلب با تظاهر  به درك احساسات و متعاقباً كسب اعتماد ديگران از افراد منفعت مي برند. همدلي چيزي بيشتر از اين است. همدلي نه تنها توانايي تشخيص كيفيت احساسات كسي است بلكه  ارزش گذاري و محترم دانستن احساسات شخص ديگري را شامل مي شود. همدلي به معناي رفتار كردن با ديگران از روي مهرباني، بزرگي و توافق و تفاهم است.
دو نوع اصلي همدلي وجود دارد: شناختي و عاطفي.
همدلي شناختي: توانايي درك ديدگاه ديگران و احساس درد آن ها مي باشد. زماني اين نوع همدلي را تجربه مي كنيد كه بدون از دست دادن احساسات خود در تجربه شخص ديگري غوطه ور شويد.
همدلي عاطفي: اين نوع همدلي به اين دليل روي ميدهد كه با آن شخص همدردي مي كنيد يا احساس مي كنيد شبيه هم هستيد. همدلي عاطفي به عنوان پاسخگويي عاطفي نيز شناخته مي شود.
چرا رشد همدلي در كودكان مهم است؟همدلي براي يك جامعه منسجم حياتي است. همدلي امكان تصميم گيري اخلاقي و مهربانانه و نوع دوستانه را فراهم مي كند. فقدان همدلي با احساسات ديگران در اوايل كودكي با مشكلات سلامت روان (مانند اختلال سلوك و روان پريشي) در آينده مرتبط است، بنابراين نبايد اهميت آن را دست كم بگيريد. درك احساسات ديگران باعث تقويت تعاملات اجتماعي و رفتار همدلانه مي شود.همدلي در كودكان با رفتارهاي نوع دوستانه، مشاركتي و اجتماعي همراه است. كودكان همدل مهارت هاي اجتماعي و هوش هيجاني بهتري دارند و پرخاشگري كمتر و استدلال اخلاقي بهتري نشان مي دهند. آن ها همچنين هنگام اشتباه كردن و عدم رعايت قوانين حتي بدون نظارت نيز احساس گناه بيشتري نشان مي دهند.احساس همدلي براي بزرگسالان در زندگي روزمره نيز مهم است. در نظر گرفتن ديدگاه شخص ديگر مي تواند اعتماد و نزديكي بين فردي را افزايش دهد.به مرور زمان اين كار باعث افزايش اعتماد به نفس كودك مي شود.
آموزش همدلي به كودكان 
آموزش همدلي به كودكان پيش دبستاني۱. كودكان بايد شاهد نشان دادن همدلي بزرگسالان باشند.در حالي كه برخي از كودكان ذاتاً داراي موهبت قلب هاي رئوف مي باشند، اكثر موارد كودكان نياز دارند تا همدلي را توسط بزرگسالان پيرامون خود آموزش ببينند.
الگوبرداري همدلي از طريق نحوه ارتباط والدين با كودكان خود شروع مي شود. والديني كه به چيزهاي حائز اهميت براي كودكان خود علاقه نشان مي دهند و همچنين به روشي ملتفت و مثبت به هيجان ها عكس العمل نشان مي دهند، درحال آموزش همدلي به كودكان مي باشند.
۲. نيازهاي هيجاني را برآورده كنيدزماني كه نيازهاي هيجاني كودكان برآورده شود، دو چيز اتقاق مي افتد. اول اينكه آن ها ياد مي گيرند كه چگونه نيازهاي هيجاني ديگران را برآورده كنند و به آنچه دريافت مي كنند، پايبند مي شوند، بدان معنا كه به اندازه كافي براي ابراز همدلي به ديگران هنگام نياز، احساس امنيت مي كنند.

۳. با كودكان در مورد نيازهاي هيجاني صحبت كنيدبراي بسياري از بزرگسالان گفتگو در مورد نيازهاي هيجاني يا هر چيز مرتبط با هيجان ها دشوار است. در نتيجه، آن ها به كندي براي صحبت درباره موضوع هيجان ها پيش مي روند. در اين حالت كودكان از كنترل هيجان هاي ديگران آگاه نيستند و در هر موقعيتي كه واكنش هيجاني را ايجاب مي كند، احساس ناراحتي مي كنند.
گاهي اوقات آن ها از هيجان هاي خود مي ترسند؛ زيرا آنها هرگز چگونگي مواجهه با نيازهاي هيجاني را فرا نگرفته اند. گفتگو با كودكان در مورد نيازهاي هيجاني و تجربه كردن آن ها در ديگر افراد ايده ي خوبي است. نيازهاي هيجاني آن ها را نام گذاري كنيد (براي مثال؛ حسادت، عصبانيت و دوستي) و به آن ها آموزش دهيد كه بروز اين هيجان ها در شما امري نرمال است.
با كودكان خود گفتگو كنيد كه چگونه هيجان ها را به شكلي مثبت كنترل كنند و موقعيت هايي كه در آن افرادي از آشنايان در حال تجربه كردن هيجان ها هستند را بازگو كنيد و آموزش همدلي به كودكان را شكل دهيد.
۴. موقعيت هاي زندگي واقعي را براي تمرين همدلي جستجو كنيدهيچ چيزي مانند مثال هاي زنده زندگي واقعي براي الگوسازي آنچه شما آموزش مي دهيد، وجود ندارد. در پي موقعيت هايي باشيد كه در شخصي ديگر تأثيرگذار است. با كودكان خود در مورد آنچه آن به افراد درگير در اين حس معنا مي دهد  و اينكه ممكن است آن ها چگونه احساسي نشان دهند، صحبت كنيد. اين كار ر حتما در برنامه فرزندپروري خود قرار دهيد.
براي مثال، اگر شما آمبولانسي را مي بينيد كه به سرعت رد مي شود با كودك خود درمورد آنكه اعضاي خانواده ي شخص بيمار در آن لحظه چه احساسي دارند، صحبت كنيد.

منبع:كانون مشاوران ايران-آموزش همدلي به كودكان با كمك روانشناس

راهكارهاي طلايي درمان اختلال پرخاشگري و آسيب ها و باورهاي غلط در مورد آن بيان شده است.
معني پرخاشگري چيست و با آن چه كنيم؟پرخاشگري به رفتاري اطلاق مي شود كه هدف آن آسيب رساندن به ديگران است.
همه ي ما تا حدودي با پرخاشگري چه از جانب خود و چه ديگري، آشنا بوده ايم.
معمولا آن چه كه به همراه اين مفهوم در ذهن ما تداعي مي گردد، آسيب ها و خسارت هايي است كه فرد مقابل تجربه مي كند.
اما اين آسيب ها فقط شامل محيط يا فرد مقابل نبوده و شخص پرخاشگر نيز از پيامد هاي مخرب و آسيب رسان رفتار خود مصونيت ندارد.
اين موضوع را افراد پرخاشگري كه خود رفتار آسيب رسان داشته، اعتراف نموده اند كه از رفتار خود پشيمان و آسيب ديده اند.
پرخاشگري نه فقط در انسان بلكه در ميان حيوانات نيز به وفور ديده مي شود كه تا حدودي ضامن بقاي آن هاست( جهت تصاحب قلمرو، شكار و…).علي رغم اين كه خشم در وجود همه ي ما قرار دارد و در موقعيت هاي خاص نيز سودمند است، آن چه كه براي بشر دردسر ساز مي شود، نبود مهارت هاي مديريت و كنترل خشم و پرخاشگري است.
پرخاشگري تا حد زيادي تحت تاثير يادگيري قرار دارد بخصوص محيط هاي خانوادگي و اجتماعي كه در آن پرخاشگري به وفور مشاهده و آموخته مي شود.
پرخاشگري طيف گسترده اي از رفتارهاي آسيب رسان ساده تا مجموعه اي رفتارهاي يك يا چند نفره را شامل مي شود.
مثلا بي توجهي يا پاسخ سلام را ندادن تا توهين و زد و خوردهاي جسماني گروهي در طبقه ي رفتار پرخاشگرانه جاي مي گيرند.
اختلال پرخاشگري در سنين مختلفبعد بررسي گروه سني به راه هاي درمان اختلال پرخاشگري مراجعه كنيد.
پرخاشگري در دو سال اول زندگياگرچه خشم در كودكان مانند خشم در بزرگسالان نيست اما جالب است بدانيد كه تحقيقات نشان داده اند كه كودكان در پايان اولين سال زندگي خود خشم را درك و ابراز مي كنند.
رفتار پرخاشگرانه يك كودك ممكن است شامل پرت كردن و هل دادن يا ضربه زدن باشد!
با افزايش سن اين موضوع شكل واضح تر و شديد تري به خود مي گيرد، به عنوان مثال وقتي چيزي را از دست يك كودك دوساله مي گيريد ممكن است رفتار توام با خشم و ناراحتي از خود نشان دهد.
پرخاشگري در دورران پيش دبستانيبا افزايش تعامل با خواهر برادر ها و همسالان در اين دوره، شاهد افزايش رفتار پرخاشگرانه كودك خواهيم بود.
در اين مرحله بخصوص پرخاشگري وسيله اي (به دست آوردن يك وسيله از طريق پرخاشگري) بيشتر ديده مي شود.
با افزايش سن كودك پرخاشگري از حالت جسماني به  پرخاشگري كلامي تمايل پيدا مي كند.
پرخاشگري در كودكان دبستانيدر اين سن كه همه تا حدودي كنترل پرخاشگري جسماني را آموخته اند، همچنان از ساير روش هاي پرخاشگرانه استفاده مي كنند.
براي درمان اختلال پرخاشگري به انتها نوشته مراجعه كنيد.
پرخاشگري در دوران بلوغدر اين دوره كه قلدري يك مشكل رايج آن در هر دو جنس است پرخاشگري اغلب با افراد صاحب قدرت بخصوص والدين ديده مي شود.
برخي نوجوانان نيز براي دست يابي به اهداف خود از روش پرخاشگرانه به عنوان يك روش كاربردي جهت تسليم ديگران استفاده مي كنند كه اين تا حد زيادي به تربيت و جو حاكم در خانواده و يادگيري فرد بستگي دارد.
باورهاي غلط در مورد پرخاشگري چيست؟باورهاي نادرستي در مورد پرخاشگري وجود دارد كه باعث ادامه يافتن يا افزايش چنين رفتاري مي گردد، شامل:
۱_ تخليه خشم لازم و ضروري استخيلي ها فكر مي كنند كه تخليه كردن خشم با رفتار پرخاشگرانه اقدامي ضروري و در جهت سلامتي شان است.

اگرچه در موارد خاص مثلا با توصيه روانشناس، فرد به انجام رفتارهايي سازنده مثلا ورزش جهت تخليه انرژي و خشم مي پردازد،
اما به طور كلي تخليه خشم و ابراز پرخاشگري در زندگي روزمره چيزي جز افزايش خشم و مشكلات ناشي از آن را در پي ندارد.
۲_ واكنش و رفتار پرخاشگرانه، در زمان عصبانيت و خشم غريزي و غيرقابل كنترل است:طبق اين باور، پرخاشگري رفتاري ذاتي و ريشه در وراثت ما داشته كه نمي توان از پس آن برآمد،
برعكس اين باور رايج، اكثر رفتارهاي ما آموختني و بر اثر يادگيري بوده، در نتيجه چنين باوري صرفا جهت توجيه و سلب مسئوليت فرد پرخاشگر است.
۳_ در شرايط ناكامي و ناراحتي، نشان دادن رفتار پرخاشگرانه رفتاري طبيعي استاگرچه در مواقعي كه دچار سردرگمي، ناكامي و ناراحتي مي شويم، به احتمال بسيار بالاتري به رفتار پرخاشگرانه تمايل داريم،
اما اين موضوع كه در چنين شرايطي چه واكنشي از خود نشان بدهيم، تا حد زيادي به يادگيري هاي گذشته بخصوص نوع تعبير و تفسير ما از موقعيت بستگي دارد.
مثلا وقتي پشت ترافيكي سنگين قرار گرفته ايد اين كه رفتار پرخاشگرانه نشان دهيد يا شروع به گوش دادن راديو نموده و صبر پيشه كنيد بستگي به تفسير شما از اين واقعه دارد.

منبع:كانون مشاوران ايران-راهكارهاي طلايي درمان اختلال پرخاشگري

علائم افسردگي در نوجوان، علائم افسردگي در نوجوانان پسر، درمان افسردگي نوجوانان. شايع ترين علائم افسردگي به صورت مستقيم با علايم افسردگي اساسي در ارتباط نيستند اما بسيار شبيه اين علايم هستند. اما اگر تعدادي  از ويژگي هاي زير در يك نوجوان مشاهده شود، اين احتمال وجود دارد كه به افسردگي اساسي مبتلا باشد.
علائم افسردگي در نوجوان۱. احساس اندوه، گريه كردن و بغض مداومنوجوانان ممكن است اندوه شديد خود را بوسيله ي كارهاي مانند پوشيدن لباس هاي سياه، نوشتن اشعار غمناك، يا شيفتگي به موسيقي هايي با مضمون هاي پوچي گرايي، ابراز كنند. ممكن است بدون هيچ دليل مشخصي گريه كنند.
۲. نا اميدي و درماندگينوجوان ممكن است احساس كند زندگي ارزش زندگي كردن يا حتي ارزش تلاش براي حفظ ظاهر مناسب و نظافت فردي را ندارد. آن ها ممكن است باور داشته باشند كه يك وضعيت منفي هرگز تغيير نخواهد كرد و به آينده ي خود بدبين شوند.
۳. كاهش علاقه به فعاليت ها، يا ناتواني در لذت بردن از فعاليت هايي كه قبلا از انجام آنها لذت مي بردند.نوجوان ممكن است نسبت به مسائل بي تفاوت شده و از كلوب ها، ورزش، و ديگر فعاليت هايي كه زماني از انجام آنها لذت مي برده است فاصله بگيرد. هيچ كدام از آنها ديگر براي نوجوان افسرده جذابيتي ندارند.
۴. خستگي مداوم و بي انرژي بودنيكي از علائم افسردگي در نوجوان با نداشتن انگيزه و انرژي در غيبت در كلاس ها و نرفتن به مدرسه نمود پيدا مي كند. در اينجا مي توان كاهش معدل نمرات مدرسه را ناشي از كاهش تمركز و توان ذهني دانست.

علائم افسردگي در نوجوان۵. انزواي اجتماعي، ضعف در برقراري ارتباطارتباط او با خانواده و دوستان كمرنگ مي شود. نوجوان ممكن است از حظور در دورهمي هاي خانوادگي و مراسم ها اجتناب كند. نواجواني كه پيش از اين زمان زيادي را با دوستان خود مي گذراند، اكنون ممكن است بيشتر زمان خود را در تنهايي و بدون انجام فعاليت خاصي بگذرانند. نوجوان ممكن است ديگر نخواهد احساسات خود را با ديگران در ميان بگذارد، و باور داشته باشد كه در اين دنيا تنها است و هيچ كسي وجود ندارد كه به حرف هاي او گوش دهد و يا حتي به او اهميت دهد.
۶. اعتماد به نفس پايين و احساس گناهنوجوان ممكن است براي رويدادهاي منفي به دنبال مقصر بگردد. آنها ممكن است احساس شكست كنند و در مورد توانايي ها و ارزشمندي خود ديدگاهي منفي پيدا كنند. ممكن است احساس كنند كه به اندازه ي كافي كارآمد و توانمند نيستند.
۷. حساسيت بسيار بالا در قبال احساس طردشدن يا شكستبا اعتقاد به اين كه فردي بي ارزش هستند، نوجوانان افسرده با مواجه شدن با هرگونه طرد شدگي و يا احساس عدم موفقيت حتي به ميزان بيشتري افسرده مي شوند.
۸. ضعف در برقراري ارتباط با ديگراننوجوان ممكن است ناگهان انگيزه خود را براي حفظ روابط دوستانه خود از دست داده و از ديدن دوستان و صحبت كردن با آن ها دست بكشد.

منبع:كانون مشاوران ايران-۳۱ علائم افسردگي در نوجوان