نگرش هاي شما به عنوان والد در تشديد مشكل لجبازي و نافرماني در كودكتان تاثير زيادي دارد. همه والدين در مورد فرزندان خود عقايد و نگرش هايي دارند. برخي از اين عقايد منطقي و سودمند و برخي ديگر غير منطقي و بيهوده هستند.عقايد منطقي، عقايدي هستند كه دليلي براي آن ها وجود دارد. انعطاف پذير هستند و منجر به بروز رفتارها و هيجانات متعادل و مناسب مي شوند.
عقايد غير منطقي عقايدي هستند كه دليلي براي آن ها وجود ندارد. انعطاف پذير و مطلق هستند،با جهان پيرامون خود هماهنگي ندارند، مانع دستيابي انساني به اهدافش مي گردند و در نهايت به بروز رفتارها وهيجانات نامناسب وناراحت كننده مي انجامند.
رفتار والدين احتمالآ مبتني بر تركيبي از عقايد منطقي و غير منطقي در مورد فرزندشان و رفتارهاي مقابله جويانه وي است. نگرش هاي منطقي و غير منطقي والدين،در حد وسط چهار طيف فكري كه در هر فردي وجود دارد، قرار مي گيرد. اين طيف ها عبارتند از :
۱- پرتوقعي- تفكر ترجيحي- بي توجهيپرتوقعي نگرشي است كه به موجب آن يك پدر يا مادر به شكلي خدا گونه مي پندارد فرزند من و ديگران بايد به شكلي كه من مي خواهم رفتار كنند.اين طرز فكر بسيار خشك،بزرگ منشانه و غير منطقي است، زيرا هيچ قانوني در طبيعت وجود ندارد كه فرزند شما يا هر فرد ديگري را مجبور به رفتار مطابق دستور شما بكند. اين خود خواهي هيچ نقطه اي ندارد جز عصبانيت شما، زيرا كودك نافرمان در بسياري  از مواقع قوانين اعلام شده توسط والدين را نقض خواهد كرد.
۲- احساس شكست خوردگي- احساس نگراني- بي احساسي.احساس شكست خوردگي حالتي ذهني است كه به موجب آن پدر و مادر فكر مي كند. كارهاي فرزند من بسيار نا خوشايند، خيلي بد و بسيار نارا حت كننده است. رفتار هاي زشت او كاملآ مرا خرد كرده است . اين طرز فكر كاملآ غير منطقي است، زيرا كلمات بسيار نا خوشايند،خيلي بد وبسيار ناراحت كننده به اين معنا هستند كه چيزي ۱۰۰ درصد بد است، يعني بدتر از هر چيز بدي كه ممكن است براي يك فرد پيش بيايد.

اختلال نافرماني و لجبازي كودك۳- عدم تحمل ناكامي- تحمل ناكامي- انكار ناكامي.عدم تحمل ناكامي زماني رخ مي دهد كه والدين هنگام بروز مشكلات دست از تلاش ومبارزه بردارند وبخود بگويند، من بايد بي هيچ تلاش وكوششي از همكاري فرزندم برخوردار باشم چون اصلآ نمي توانم عدم همكاري او را تحمل كنم. فرزند من بايد خودش بداند كه رفتار صحيح چيست وهمان گونه عمل نمايد. اين طرز فكر باعث نا هماهنگي در رفتار والدين مي شود زيرا بعضي از آن ها معتقدند كه مجبورنيستند خود را به درد سر بياندازند و به سختي تلاش كنند تا به نتيجه برسند. اين طرز فكر والدين را از پيگيري هر برنامه اي جهت كمك به فرزند نافرمان باز مي دارد.

منبع:كانون مشاوران ايران-لجبازي كودك و نگرش هاي تربيتي نادرست

آشنايي با انواع پرخاشگري در روانشناسي و پرخاشگري چيست ؟
آن چه كه از پرخاشگري در نگاه اول به ذهن مان خطور مي كند رفتاري نامعقول، خود خواهانه و حاكي از يك تصميم هيجاني و اشتباه است.
چرا پرخاشگري مي كنم و چطور آن را رفع كنم؟اما پرخاشگري صرفا نشان دهنده ي رفتار غير منطقي و همراه با پشيماني و دردسر نيست.
از نظر تكاملي آن چه كه باعث بقاي نسل و پيروزي اجداد مان مي شده برخوردي همراه با پرخاشگري و مبارزه با عامل تهديد كننده جاني و محدوده زندگي يا قلمروشان بود.
در روانشناسي پرخاشگري به رفتاري گفته مي شود كه هدف آن ايجاد آزار و اذييت به ديگري است كه معمولا اين كار با هدف انتقام و تنبيه صورت مي گيرد.
پرخاشگري اصولا ديگران را هدف مي گيرد اما ممكن است متوجه خود فرد نيز شود.
پرخاشگري چيست ؟در واقع مي توان گفت در خودآزاري يا مازوخيسم فرد پرخاشگر از ايجاد درد و آسيب به خود لذت مي برد.
پرخاشگري معطوف به خود ممكن است به صورت خود كشي نيز جلوه كند كه اين حالت با خودآزاري فرق دارد كه فرد با مرگ خود قصد انتقام گرفتن، عذاب وجدان و درد دادن به ديگران را دارد.
عده اي از روانشناسان (مثلا فرويد) معتقدند پرخاشگري ذاتي بوده و در درون همه انسان ها به صورت يك نيروي نهفته وجود دارد كه در صورت عدم تخليه انباشته مي شود.
طرفداران ذاتي بودن پرخاشگري، ورزش كردن و تخليه انرژي از راه جامعه پسندانه را نقطه مقابل تخليه نامطلوب (يعني تخريب اموال و قتل) عنوان مي كنند.
عده  ديگري از نظريه پردازان نيز به نقش يادگيري در پرخاشگري معتقد بوده و مخالف ذاتي بودن آن هستند.
علت پرخاشگري چيست؟اصولا پرخاشگري در پاسخ به ناكامي رخ مي دهد، يعني زماني كه فرد در راه رسيدن به اهداف اش با موانع مواجه مي شود، رفتار پرخاشگرانه از خود نشان مي دهد.
در واقع فرد با رفتار پرخاشگرانه در مقابل ناكامي تا حدودي تسكين پيدا مي كند كه معمولا بعد از اين تسكين موقتي ( به جاي چاره انديشي و حل مسئله)، احساس پشيماني را تجربه خواهد نمود.
اما اين كه فرد بعد از ناكامي چه واكنشي نشان دهد تا حد زيادي به نوع تربيتي كه در خانواده داشته بستگي دارد.
تحقيقات نشان داده است كه كودكان پرخاشگر معمولا والدين پرخاشگري دارند كه از آن ها الگوبرداري كرده اند.

رفتار پرخاشگرانه ممكن است توسط ديگران و به خصوص در كودكي تقويت شده باشد.
اين كه بچه اي بعد از دعوا يا رفتار خشونت بار توسط والدين يا خواهر برادر هاي بزرگ تر تشويق شود و از رفتار پرخاشگرانه ي او به عنوان يك رفتار شجاعانه ياد شود،
مسلما باعث تقويت و ايجاد يك ذهنيت مثبت نسبت به اين رفتار خواهد شد.همچنين رسانه هاي گروهي به ويژه تلويزيون در تقويت رفتار پرخاشگرانه نقش بسزايي دارند.
تحقيقات نشان داده كه بازي هاي رايانه اي بخصوص در دانش آموزان منجر به افزايش رفتارهاي پرخاشگري در روابط شان با دوستان و محيط خانوادگي( خواهر و برادرها) مي شود.
نقش وراثت نيز در خصوصيات شخصيتي و رفتار پرخاشگرانه موضوعي است كه مورد قبول بسياري از نظريه پردازان مي باشد.

منبع:كانون مشاوران ايران-پرخاشگري چيست و انواع پرخاشگري در روانشناسي pdf

كودكان ويژگي هاي فيزيكي والدينشان را به ارث مي برند، ولي دانشمندان در رابطه با به ارث بردن ويژگي هاي شخصيتي والدين توسط كودكان كمتر مطمئن هستند. برخي از ويژگي هاي شخصيتي كه در كودكان ظاهر مي شوند پايه ي ژنتيكي دارند، ولي در شكل گيري شخصيت چندين ژن نقش دارند. محيط نيز در شكل گيري رشد ويژگي هاي شخصيتي نقش دارند. با وجود اينكه ممكن است كودك شما در برخي ويژگي هاي شخصيتي گرايش ژنتيكي نشان دهند با اين حال اين ويژگي ها زماني خود را نشان مي دهند كه محيط شرايط لازم براي بروز صفات مرتبط با اين ژن ها را فراهم سازد.
ژنتيك و شخصيتمحققين در شكل گيري ويژگي هاي شخصيتي ويژگي هاي ژنتيكي را دخيل مي دانند. ژن‌هاي مختلفي در كودك وجود دارند كه باعث شكل گيري ويژگي شخصيتي كودك مي شوند. در برخي موارد به دليل تاثير شرايط محيطي و يا تاثير ژن هاي ديگر برخي از ژن‌ها فعال و يا غير فعال مي شوند. بر طبق گزارش شبكه ي خبري ژنوم، ژنها از طريق پيام هاي شيميايي مانند ترشح هورمون سرتونين و دوپامين كه مي توانند تاثيرات عميقي بر روي مغز داشته باشند ويژگي هاي شخصيتي فرد مانند اضطراب و خجالتي بودن را تحت تاثير قرار مي‌دهند.
تاثير وراثت در مقابل تاثير محيطحدود ۴۰ درصد از ويژگي هاي شخصيتي از طريق وراثت به ارث مي رسند، بر طبق نظريه دكتر ديويد فاندر، پرفسور روانشناسي دانشگاه ريورسايد كاليفرنيا، و نويسنده ي «معماي شخصيت». اين نظريه به طور قابل توجهي تاثير محيط را مورد بررسي قرار داده است. فاكتورهاي محيطي به چيزي بيشتر از محل زندگي فردر اشاره دارند؛ تاثيرات فرهنگي و تجربيات اوليه زندگي و شرايطي كه در آن شخص بزرگ شده بر شخصيت فرد اثر گذارند. براي مثال بر طبق نظريه ي دكتر فاندر افرادي كه حامل ژن تاثير گذار بر سروتونين هستند در معرض خطر افسردگي و رفتارهاي ضد اجتماعي بيشتري هستند، اما تنها زماني كه كودكي انها سرشار از استرس و بدرفتاري از سوي محيط باشد.


صفات خانوادگيحتي دوقلوهاي همسان، كساني كه آرايش ژنتيكي يكسان دارند، ويژگي هاي شخصيتي يكساني ندارند. در حالي كه آنها رفتارهاي شخصيتي نزديك تري در مقابل دوقلوهاي ناهمسان و خواهر و برادهاي غير دوقلو دارند، آنها تنها ۵۰ درصد از ويژگي هاي شخصيتي يكساني برخوردارند بر اساس گفته روانشناس كودك دكتر ديويد شافر در كتابش «جامعه و رشد شخصيت». دوقلوهاي ناهمسان حدود ۳۰ درصد از ويژگي هاي شخصيتي يكساني برخوردارند، در حالي كه خواهر و بردارهاي غير دوقلو ۲۰ درصد از ويژگي هاي شخصيتي يكساني را دارا مي باشند. از لحاظ بيولوژيكي كودكاني كه در يك خانواده بزرگ شده اند از نظر ويژگي هاي شخصيتي تنها ۷ درصد به يكديگر شباهت دارند.

منبع:كانون مشاوران ايران-آيا كودكان شخصيت والدينشان را به ارث مي برند؟

در اين مقاله نكاتي مطرح مي شود كه اين كار را براي كودكان و والدين آسان تر مي كند
آماده سازي فرزندتان براي سال تحصيلي جديد
اخرين هفته ي تابستان در حال سپري شدن است و سال تحصيلي جديد در پيش است. شما نمي توانيد منتظر بمانيد كه فرزندتان خود به خود خودش را براي سال تحصيلي جديد آماده كند و نظم و ترتيب قبل را در پيش بگيرد. در اينجا نكاتي مطرح مي شود كه شما به وسيله ي آن مي توانيد اين كار را راحت تر انجام دهيد: بازگشت به مدرسه هميشه يك جابه جايي و انتقال مهم تلقي مي شود.
كودكاني كه براي اولين بار مي خواهند وارد مدرسه شوند و يا كودكاني كه مي خواهند به مدرسه ي جديدي وارد شوند بايد خود را با شرايط جديدي سازگار كنند، حتي رفتن به كلاس بالاتر نيز براي كودك مسائلي را پيش رو دارد مانند روبرو شدن با سطح تحصيلي بالاتر و درس هاي علمي تر، معلم جديد، و يك دايره ي اجتماعي متغير. خبر خوب اين است كه با مقداري آماده سازي و سازماندهي شما مي توانيد اخرين هفته ي تابستان را براي كودكتان لذت بخش كنيد و اولين هفته ي تحصيلي را براي خودتان و فرزندتان آسان تر سازيد.
در اينجا چگونگي اين كار بيان مي شود:
۱- از اينكه كودكتان با مدرسه اش آشناست اطمينان حاصل كنيد
اگر كودكتان سال قبل نيز در همين مدرسه بوده است اين خيلي خوب است ! شما تنها لازم است تغييراتي را كه امسال اتفاق مي افتد را براي كودكتان توضيح دهيد.
«حالا تو اولين سطح تحصيلي ات را شروع مي كني، تو بايد در زمين بازي بچه ها بازي كني، و با بچه هاي ديگر در سالن ناهار خوري غذا بخوري.» «حالا تو سال سومي هستي، تو هر روز بايد تكاليفت را انجام بدهي.» «حالا تو وارد دوره ي راهنمايي شده اي، تو خودت بايد به مدرسه بروي. نياز است كه با هم رد شدن از خيابان را تمرين كنيم.»
ولي اگر اين اولين سال تحصيلي كودكتان باشد، پس لازم است كه شما با كودكتان به انجا سر بزنيد. حتي اگر اين آشناسازي ابتدايي يك روز قبل از شروع مدرسه باشد، به مدرسه برويد و با محيط آن آشنا شويد. اگر مي توانيد وارد زمين بازي شويد، اين يك مزيت است كه كودكتان را با آنجا آشنا كنيد. و اگر نمي توانيد وارد زمين بازي شويد از پشت حصار زمين را به او نشان دهيد و او را نسبت به آن هيجان زده كنيد.
اگر ساختمان مدرسه باز است، با همديگر وارد مدرسه شده و مكان هاي به خصوص مدرسه را با يكديگر بررسي كنيد. به كتابخانه سر بزنيد، وارد يكي دو تا از كلاس ها شويد، از سرويس بهداشتي آنجا استفاده كنيد (نياز است كه احساس امنيت نسبت به اين مكان را در فرزندتان به وجود بياوريد) با انجام اين كار به موفقيتي بزرگي دست پيدا مي كنيد. ممكن است شما فقط بتوانيد وارد دفتر مدرسه شويد، شما مي توانيد در دفتر توضيح دهيد كه كودكتان تازه وارد اين مدرسه شده است و مي خواهد با محيط مدرسه آشنا شود و مكان هاي آن را بشناسد، و كاركنان مدرسه را به كودكتان معرفي كنيد، هر چه كودكتان بيشتر با محيط مدرسه آشنا شود ترس از ناشناخته ها در او كمتر مي شود و در اولين روز مدرسه احساس راحتي بيشتري را خواهد داشت.


۲- از هر فرصتي براي آشنايي بيشتر كودك استفاده كنيد
بسياري از مدارس براي كودكاني كه اولين بار وارد آن مدرسه مي شود موقعيت هايي را تدارك مي بينند كه كودك بتواند با آنجا آشنا شود. اگر مدرسه برنامه ي خاصي براي اين منظور ندارد، از آنها بخواهيد كه يك روز شما و كودكتان قبل از شروع مدرسه به آنجا برويد و با معلم جديد ملاقات داشته باشيد. معلم ها قبل از شروع مدرسه مشغول آماده كردن اتاقشان هستند، ولي هر معلم باتجربه اي از ملاقات با يك دانش اموز جديد و به وجود آوردن احساس خوب در دانش آموز خوشحال مي شود، معلم ها مي دانند كه بايد به دانش آموزانشان براي شروع سال تحصيلي جديد كمك كنند.
۳- كاري كنيد كه كودك راحت تر با معلمش ارتباط برقرار كند
همه ي كودكان نياز دارند كه از ارتباط با معلمشان در كلاس درس احساس راحتي كنند. تا زماني كه اين مشكل حل نشود كودك براي يادگيري آماده گي ندارد. معلمهاي با تجربه اين مسئله را مي دانند و شرايطي را مهيا مي كنند كه دانش آموز از نظر احساسي براي شروع سال تحصيلي جديد آماده گي لازم را به دست بياورد. قطعا، اگر شما شرايطي را فراهم كنيد كه كودك با معلم بيشتر آشنا شود، هر كاري كه مي توانيد در اين زمينه انجام دهيد: راه هاي زيادي براي اينكه كودكتان بتواند معلمي را كه قبلا نديده را بشناسد و اين احساس در او به وجود آيد كه او را مي شناسد.
زماني كه مشخص شد كه كودكتان در كدام كلاس بايد به ادامه ي تحصيل بپردازد شروع به صحبت كردن در مورد معلمش كنيد تا كودك بتواند تصوري از معلمش داشته باشد.
« زماني كه تو در كلاس خانم اصغري هستي من شرط مي بندم كه او شما را تحت تاثير قرار مي دهد» «من مطمئنم كه خانم اصغريبراي بچه ها كتاب داستان مي خواند، او حتي ممكن است كتاب مورد علاقه ات را بخواند، و ما بهتر است كه كتاب مورد علاقه ات را به آنجا ببريم.»
اگر شما مي توانيد تصويري از خانم اصغري تهيه كنيد و عكس او را بالاي يخچال بگذاريد و براي آشنا شدن كودك با او با آن تصوير حرف بزنيد.
«خانم اصغري شما مهربانترين معلم هستيد و  من مي دانم كه قرار است شما و سارا همديگر را دوست داشته باشيد!»
اگر شما كودكان ديگري كه در كلاس خانماصغري هستند را مي شناسيد، از انها بخواهيد كه به چه چيزي در مورد خانم اصغري علاقه مند هستند.
كودكتان را تشويق كنيد كه براي خانم اصغري نقاشي بكشد و در اولين روز مدرسه آن را به او بدهد، و براي او يك سيب قرمز براق ببر. نكته اين است كه اصلا مهم نيست كه خانم اصغري چه جور معلمي است. كودك شما احساس خوبي نسبت به او خواهد داشت و معلمش نيز به اين احساس پاسخ مثبت خواهد داد.
اگر شما متوجه شديد كه كودكتان در اولين روز مدرسه نمي تواند با معلمش ارتباط برقرار كند، سعي كنيد بلافاصله بين كودكتان و معلمش ارتباط برقرار كنيد. فقط به معلم توضيح دهيد كه كودكتان قبل از شروع مدرسه هيجان زده بود ولي حالا به نظر مي رسد كه هنوز نتوانسته با اين مسئله كنار بيايد. شما اميدوار هستيد كه معلم بتواند شرايط ويژه اي را براي برقراري ارتباط با كودكتان به وجود بياورد و احساسي در كودك به وجود بيايد كه انگار در خانه است. تقريبا همه ي معلم ها اين شرايط را مي شناسند و اگر شما به درستي از معلم درخواست كنيد او توجه ويژه اي را در اولين هفته ي مدرسه نسبت به كودكتان خواهد داشت. دخترم نسبت به شروع كلاس چهارم هر روز احساس بدي داشت تا زماني كه من با معلمش صحبت كردم؛ يك هفته بعد او عاشق معلمش شد و نمي توانست و بي صبرانه صبح مي خواست كه به مدرسه برود.

۴- اسان كردن برقراري ارتباط فرزندتان با بچه هاي ديگر در مدرسه
كودكان هميشه در مورد معلم جديدشان مضطرب هستند، ولي در صورتي كه آنها ديگر همكلاسي هايشان را بشناسند، آنها احساس راحتي بيشتري مي كنند. اگر شما تازه وارد شهري شده ايد، سعي كنيد با ديگر كودكان كه در همسايگي شما هستند آشنا شويد.اغلب مدارس مايلند كه آشنايي بيشتري به وجود بياورند، سعي كنيد كه قبل از شروع مدرسه كودكتان با ديگر دانش آموزان ارتباط برقرار كند و با آنها آشنا شود. حتي اگر كودكتان در مدرسه تازه وارد نيست، سعي كنيد كاري كنيد شرايطي به وجود آوريد كه كودكتان با بچه هاي ديگر بازي كند و در اين صورت كودكتان در اولين روز مدرسه حتي اگر در تمام تابستان اين بچه ها را نديده باشد راحت تر مي تواند با آنها ارتباط برقرار كند. اگر شما مي توانيد شرايطي را فراهم كنيد كه كودكتان در اولين روز مدرسه با كودك ديگر به مدرسه برود، حتي اگر آنها در يك كلاس نيستند، اين كار باعث مي شود كه ترس كودك نسبت به مدرسه كمتر شود.

منبع:كانون مشاوران ايران-بازگشت به مدرسه يك جابجايي مهم براي كودك

پنج نشانه اصلي كه نشان مي دهد كودك شما داراي اضطراب جدايي است و برخي از مواردي كه بايد براي كمك به آن در در نظر بگيريد در اين مقاله ذكر شده است:
۱. كودك شما وقتي از اتاق بيرون مي آيد گريه مي كندبه عنوان مثال، نوزاد بين سنين چهار تا هشت ماهگي ممكن است زماني كه قادر به ديدن مراقب خود در اتاق نباشد، علائم بيماري  و اضطراب شديد را نشان دهد كه شامل گريه يا علائم ناراحتي مي باشد.
اين به اين دليل است كه آن ها تازه ياد مي گيرند كه اشياء و افراد آشنا را بشناسند و در اطراف آن ها احساس داشته باشند اما هنوز متوجه نمي شوند كه فقط به اين دليل كه نمي توانند ديگران را ببينند، به اين معني نيست كه آنجا حضور ندارند.
بنابراين زمان مناسبي است تا به كودك خود نشان دهيد كه دوباره ظاهر خواهيد شد. بازي «دالي» را با كودك خود تمرين كنيد و از اين دوران در زندگي او لذت ببريد.
وقتي كودكان بزرگتر مي شوند، به مرور ياد مي گيرند كه والدين آن ها هميشه باز خواهند گشت و به مرور به افرادي كه از آن ها مراقبت كرده و نيازهاي آن ها را برطرف مي كنند، اعتماد لازم را پيدا مي كنند.
۲. با ديدن مكان ها و چهره هاي جديد دچار استرس مي شوندگاهي اوقات هنگام بازديد از مكان هاي جديد كودك مضطرب مي شود. آن ها ممكن است تمايلي به خروج از خانه براي رويداد جديد نداشته باشند، هنگام ورود در گوشه اي بمانند يا رفتارهاي عصبي نشان دهند.
ترس از مكان هاي ناشناخته يكي از رايج ترين عوامل اضطراب آور است. راه مبارزه با اين امر اين است كه كودك خود را تا جايي كه مي توانيد براي مكان هاي جديد آماده كنيد.
به آن ها بگوييد كجا مي رويد. آماده كردن آن ها براي مكان هاي جديد مي‌تواند شامل نشان دادن عكس‌هايي از مكان، افراد آنجا و در صورت امكان، توصيف فعاليت‌ها در آن مكان كنيد.
آماده سازي كليدي است، دانستن اينكه آن ها از افراد جديد چه انتظاراتي مي توانند داشته باشند نيز مهم است. گفتگوهاي قبلي در مورد رفتار مورد انتظار آن ها و ارتباط با ساير افراد اطرافشان مي تواند آن ها را توانمند كند.
۳. اضطراب هنگام خوابزمان خواب براي بچه هايي كه درگير اضطراب هستند براي خواب دچار مشكل زيادي مي شوند.
كودك ممكن است از تاريكي بترسد زيرا نمي تواند در تاريكي بسياري از چيزها را ببيند بنابراين به آن ها اطمينان دهيد كه چيزي براي ترس وجود ندارد.
بنابراين دورنماي تنها خوابيدن براي كودك مي تواند اضطراب آور باشد. نشانه هايي كه كودك شما اين را تجربه مي كند ممكن است شامل بي ميلي به خوابيدن، امتناع از رفتن به رختخواب يا گريه و رفتار عصباني باشد.
كارهايي وجود دارد كه مي توانيد براي كمك به آنها انجام دهيد:
يك روال آرامش بخش، قابل پيش بيني قبل از خواب ايجاد كنيد.فضاي اتاق خواب آرام باشد.كودكان قبل از خواب حيوانات عروسكي يا پتوهاي مخصوصي مي توانند داشته باشند كه خواب را براي آن ها راحت مي كند.مطمئن شويد كه فرزندتان آماده است تا با آرامش و بدون اضطراب به رختخواب برود.۴. تجربيات منفي تاثير زيادي داردطبق تحقيقات، اختلال اضطراب جدايي با «اضطراب رشدي نامناسب و بيش از حد در مورد جدايي از خانه يا از كساني كه فرد به آن ها وابسته است» مشخص مي شود.
كودكان مبتلا به اضطراب جدايي ممكن است به دليل تجربيات منفي دچار اين مشكل شده باشند.
اگر جدا شدن از شما براي فرزندتان سخت است، تمايلي به ترك خانه ندارند، يا زماني كه زمان رفتن به جايي است احساس بيماري مي كنند، احتمالا يك تجربه منفي را تجربه كرده است.

مانند بسياري از جنبه هاي ديگر فرزندپروري، ما بايد خطوط ارتباطي را باز نگه داريم. اين همچنين مي‌تواند به معناي دسترسي به يك مشاور كودك باشد كه بچه‌هاي ما نيز بتوانند به او اعتماد كنند.
تقويت رفتارهاي منفي پيرامون اضطراب جدايي يكي از دام هايي است كه ما به عنوان والدين ممكن است در آن گرفتار شويم. تسليم شدن به كج خلقي يا اضطراب بدون تحقيق مي تواند باعث شود فرزندانمان احساس امنيت كمتري كنند.
اين به اين دليل است كه تمام كنترل را در دستان آن ها قرار مي دهيم. آن ها به ما نياز دارند كه آن ها را راهنمايي كنيم، از آن ها حمايت كنيم و بدانيم كه هميشه در كنار ما امن هستند.
راهكارهاي كاهش اضطرابما مي توانيم براي كاهش اضطراب آن ها و كشف دليل اضطراب كارهاي زير را انجام دهيم:
صحبت از اتفاق منفيتوانمندسازي فرزندانمان با ابزارهايي براي موفقيتتمرين زياد در خانه و بازگشت به جايي كه اتفاق رخ داده است.بچه‌ها بايد اعتماد به نفس خود را تقويت كنند، كارهايي را كه مي‌توانند به تنهايي انجام دهند و بدانند كه هميشه مجبور نيستند اين احساسات را تجربه كنند، زيرا ما از آن ها حمايت مي‌كنيم.

منبع:كانون مشاوران ايران-۵ نشانه كه كودك شما اضطراب جدايي دارد